Aankomst Tanger-Med

12 januari 2020 - Taghazout, Marokko

Dus op 4 januari overgestoken van Algeciras naar Tanger-Med. Is afkorting van Tanger Méditerranée want Tanger heeft ook een haven die ligt aan de atlantische oceaan. Voor de oversteek heb je 4 verschillende maatschappijen. De tickets worden verkocht door een ticket makelaar in Algeciras. Bureau goed gelegen op enkele honderd en meters van de Lidl, Carrefour en een Mercato. Bij dat verkoop bureau is een parkeerplaats waar wel honderd campers kunnen staan. ‘S morgens vroeg komt er dan beweging en beginnen de eersten te rijden. Je moet naar de haven rijden naar gelang je oversteek tijdstip. Ieder van die 4 maatschappijen heeft een andere vertrektijd. Dit jaar betaalden we 180 € voor een retourtje. De anderen kosten 200 €. 

Aangekomen bij de vertrekkade krijg je een stikker opgeplakt naar gelang je bij welke maatschappij gereserveerd hebt. Dan kom je in een baan te staan en is het wachten geblazen. Hier kun je rondkijken naar de aankomende boten en natuurlijk de vertrekkende. Ook het laden van die ferry’s is mooi om de zien. Vooral het gaan en komen van de vrachtwagens. Er zijn ferry’s waar de wagens in rijden tot voor aan toe. Bij aankomst gaat er dus een poort open en kunnen ze er zo uit rijden. Bij de wat , ik denk, goedkopere maatschappijen moeten de vrachtwagens er achteruit in gereden worden. Die ferry’s hebben maar één poort. In en uit door dezelfde. Als je ziet hoe snel dat alles nog gaat sta je van te kijken. Het zijn echt artiesten die chauffeurs. Dat denken we niet altijd over hun, weet ik. Met de campers rijden we er gewoon in en kunnen op het einde een bocht maken om in de rij achter of tussen die vrachtwagens in te gaan staan. Van de 100 vrachtwagens die oversteken zijn er minstens 95 koelwagens. Wat er in die andere vijf moet zitten ? In ieder geval geen verstekelingen want wie wil nu naar Afrika ? Enkel pensionarissen die de drukte in Spanje willen ontwijken. 
Ook steken er Marokkanen over met auto’s die afgeladen vol zijn, zowel er in als er bovenop met rommel. Echt rommel. Als wij aan de andere kant zijn aangekomen beginnen de douane formaliteiten. Dan zijn er auto’s die, voor controle, uitgeladen moeten worden. Wat je dan ziet is onvoorstelbaar. Af en toe zeker 10 vierkante meter vol met spullen. We hebben het nooit echt afgekeken tot het einde zo,n controle, maar het lijkt me echt sterk dat ze alles weer terug in hun auto kunnen krijgen. Wat me wel opvalt door de jaren heen , dat het steeds zwarte ofwel heel donkere Marokkanen zijn die zo gecontroleerd worden. Racisme ? Steeds denk ik bij het zien van dat alles wel aan de eeg. Daar rijd alles van hot naar haar zonder ergens naar te kijken. Dus maar geen Nexit doen.

 Dit jaar ging het vrij vlot bij de douane. Heeft een uurtje geduurd en waren  we los. Op de dag van aankomst hebben we gereden via de N1 tot aan Asilah aan de kust. Daar is een bewaakte camperplaats pal aan de oceaan en kost 10 dihram. Ook komen ze vragen of het toilet geleegd moet worden. Doen ze voor je en kost wat je geven wil. Heb nog eens 10 dihram gegeven. Is 90 centen.

Bij wegrijden diesel getankt om niet teveel oponthoud te hebben. Liter diesel precies 10 dihram. 
Dan via de N1 naar beneden via Larache en vandaar naar Ksar el Kebir wat meer het binnenland in ligt. We rijden door een abnormaal groen landschap. Denk dat er veel regen is gevallen da laatste tijd. Je ziet dat het een jonge frisse groene kleur is. De akkers staan vol met jong koren van zo’n 10 a 12 centimeter hoog. Ook de weilanden echt prachtig zoals ze r bij liggen. De schapen, koeien en de ezels doen zich echt tegoed aan dit jonge gewas. Ook in alle «  Oueds » wat waterloop wil zeggen, staat of vloeit water. Is niet alle jaren het geval. Oueds, tja, of die nu een meter breed is of 97 meter, het heet allemaal Oueds. Wel hebben ze ieder hun eigen naam. Oued hup, oued hop enz enz.

 Dan hebben we weer de kustlijn opgezocht via Kenitra en verder richting Rabat, de hoofdstad van Marokko. Voor vandaag laat ik het hierbij maar niet zonder te laten weten dat,  Antoinette zonder stokken loopt, heerlijk eten maakt iedere dag weer, wel een stukje van haar duim heeft geraspt maar dat het prima gaat met de moraal.

 Groetjes aan alle volgers.

André.

5 Reacties

  1. Wilma van der sanden:
    12 januari 2020
    Leuk verhaal André , we wachten gespannen op de rest. Zal wel weer een heel avontuur worden voor jullie ! We horen het graag
  2. Ome Ton:
    12 januari 2020
    Ga door met jereisverdlag. Ik geniet ervan. Ome Ton
  3. HAM Verhoeven:
    12 januari 2020
    heel mooi en interessant verhaal, het lijkt er op dat het Antoinet goed doet, goede reis en veel plezier en tot het volgende verhaal groetjes Harry en Betsie
  4. Nelleke:
    13 januari 2020
    We zijn weer op de hoogte. Omgeving mooi omschreven.
    Bedankt.
    Groetekus
  5. Joke:
    14 januari 2020
    Hey André en Antoinette.
    Wat een mooi verhaal en fijn dat we jullie zo kunnen volgen. Wat goed dat Antoinette weer uit de voeten kan zonder krukken .
    Goede reis verder 💋