Vive la France

Goeieavond allemaal.

we zijn vandaag aangekomen in Le Conquet. Dit is het uiterste puntje van het vaste Europese land tegenover Amerika . Maar voor dat we hier aankwamen is er wel het een en ander gebeurd. Niets ergs, echt niet maar toch enkele bijzonderheden.

Afgelopen vrijdag dus in Frankrijk aangekomen na België te hebben doorkruist vanaf Arendonk bij de grens met Reusel in de Kempen en dan te hebben doorgereden via Antwerpen richting Gent. Vanuit Gent hebben we de richting Roeselare en Torhout aangehouden. 

Toch maar even naar Ieper gereden om het gedenkteken van W I te bezoeken. Dit is dan de Ijzertoren met zijn begraafplaatsen er omheen met de slachtoffers van vooral Engelse en Canadese soldaten die hebben gevochten tegen de Duitsers in Wereldoorlog I. Om de “ last post” die er nog steeds iedere avond wordt geblazen sinds 1918, aan te horen moesten we te lang wachten want dit is om 19.00 uur. Dus doorgereden richting Franse kust waar het eigenlijke doel van onze reis zou beginnen. Dat was en is nog steeds via de kustlijn naar Spanje rijden. 

Het was vrij druk aan die kant van Frankrijk . Veel mensen weg met weekend leek het wel. En inderdaad zo was het. Einde van de middag bij het zoeken van een slaapgelegenheid werd het echt duidelijk dat er veel volk op reis was. Uiteindelijk toch wat gevonden. Een simpele gelegenheid gelegenheid bij een boer achter het huis. Gezien de urgentie hebben we dat genomen. Maar het was echt zo simpel dat er nog niet eens handdoeken bij waren voor te douchen. In de stal naast deze gelegenheid hadden ze een wasdroogruimte gecreerd waar onderlakens hingen te drogen. Daar hebben we er enkele van genomen die later dienden als handdoek om te douchen en zich af te drogen. Verder om te kunnen eten moesten we weer zo’n 15 kilometer rijden om wat te vinden. Is gelukt hoor, geen nood. Verder was ook de mogelijkheid te ontbijten er niet. Die service hadden ze bij die K U T boer nog nooit van gehoord. Heb hem daar later ook een opmerking  over gemaakt maar het antwoord was , dan het je niet hier moeten komen. Leuk hé.. 

Dan verder naar de Normandische kust. Aangekomen in Arromanches, waar de geallieerden zijn aangekomen in 1944 nu 75 jaar geleden hebben we bijna meteen een aardig hotelletje gevonden vlak aan het strand. Wat rondgewandeld ouwe kanonnen bekeken, zowel Engelse als Duitse , want die staan er beiden, en ook wat herdenkings plekken bezocht. Bij terugkomst een avondmaaltijd genomen en dan wilden we naar bed gaan. We liepen langs een tafeltje met waar een stel zat te eten. Bij het langs lopen hoorden we Nl praten. Aha, ook hier. Antwoord , ja, we komen van Bretagne en zijn terug op weg naar Nl . We logeren hier vlakbij en vieren hier de verjaardag van mijn vrouw, zei die man. Dus wij niet te lui om hun een drankje aan te bieden voor deze gelegenheid. Het is geëindigd met dat we gemaand werden om naar bed te gaan want de bar ging sluiten. Gewoon geluisterd en gedaan. Mooi hè .

 De andere dag verder gegaan naar Bretagne , Lannion, waar we, Antoinette en ikzelf, officieel wonen. Mijn kleindochter , Charline, had via internet een mooie locatie gevonden, in Tedrez-Locquémeau. Daar werden we hartelijk onthaald. Hiervoor is er wel het  een en ander gebeurd. Dit vertel ik jullie midden deze week. In ieder geval was het superleuk en leerzaam.

Heel veel groeten van ons, Jan en André en tot over enkele dagen.

te moeilijk voor me om nu nog foto’s bij te voegen maar echt, beloofd, volgende keer zijn ze er bij.