Hallo, hier ben ik weer

Na de Berber nieuwjaars festiviteiten te hebben mogen beleven zijn we daarna verder naar het zuiden getrokken om naar de lievelingsplek van Antoinette te gaan vlak bij El Ouatia aan de Atlantische Oceaan en wel bij de uitmonding van de rivier, meestal droogstaand, de Dráā. Aan weerszijden van die uitmonding heb je hoge rotspartijen. Op die rotsen aan de zuidkant is een eenvoudige camperplaats. Kosten 20  Dirahms per dag. Er staan nog 6 andere campers. De meesten die hier een tijdje komen staan komen hier om beneden in de oceaan mosselen te plukken. Dan weer de klim naar boven maken met een flink gewicht aan mosselen valt niet mee. Het is een echte klimpartij om weer bij de camper te komen. Maar het is gelukt en hebben genoten van deze zeevruchten.

Daarna zijn we een 40 tal KMS naar boven gereden om aan te komen in Sidi Ifni waar onze vrienden Michelle en Jacques al een poosje vertoefden. Jacques en Michelle wonen in Montlucon Frankrijk, die we voor de eerste keer hebben ontmoet in Slovenië bij de Pflissimeren. Dat was op de terugreis van Griekenland. Sindsdien zien we elkaar ieder jaar ergens op de wereld. Hun zijn echte Afrika reizigers met de Camper en dit sinds 15 jaar. 

Vandaar rijden we richting Laayoune. Deze stad is de laatste jaren uitgegroeid tot de grootste stad van de Westelijke Sahara. Er is zelfs een McDonalds waar we uiteraard niet naar toe gaan. De volgende dag gaan we langs de droge rivier Aasli staan. Een nomade vind het mooi dat we hier zijn komen staan en geeft ons als dank voor het bezichtigen van zijn regio wat mandarijntjes. Wij geven hem als dank een flesje fanta limonade met 15 e-nummers er op. Daarna rijden we richting Es Smara waar we kunnen tanken, diesel, en de watervoorraAd weer op peil kunnen brengen. Boven Es Smara rijden we naar het oosten richting Hawza en Jdiriya. Goede asfaltweg met links en rechts een kaal heuvellandschap. Af en toe is er een militaire controle post waar we natuurlijk gecontroleerd worden. Niet vergeten dat deze regio is ingepikt door Marokko van de Polisario. Onderweg niets te zien als schapenkuddes die, lijkt zo, alleen maar zand kunnen eten en wat groepjes dromedarissen die er, wat eten betreft , al niet beter voor staan.

Het laatste stuk weg naar Jdrilya gaat door de bergen en plots stopt het asfalt. Op wat kaarten die we bij ons hebben staan een harde weg aangegeven tot aan Al Mahbass en Zag. Maar dat klopt dus niet. Vanaf Jdrilya  is de piste goed te berijden wat weer veranderd in asfalt tot aan Al Mahbas. Onderweg waar we door kleine dorpjes en gehuchten rijden moeten de schaarse bewoners niets hebben van ons bezoek. Als we langs hun rijden draaien ze zich om zodat we enkel de achterkant van hun kleding kunnen zien. Waarom deze bewoners zich zo gedragen weten we niet. Zelfs de verschillende controle posten met militairen schenken geen enkele aandacht aan ons. De weg die we volgen maakte deel uit van de Parijs Dakar toen deze nog in Afrika werd gereden.Dit is de regio van Labouirat/El Bouirat. Dan door het gebied Saguia en van Hamra wat dan weer overgaat  in het gebied van Gueilmin Oued Noun. In Labouirat  begint de nieuwe asfaltweg van 80 km die ons brengt naar de weg Assa/Zag.

Labouirat stelt niet veel voor, ervstaan enkele huizen, toch een winkeltje en natuurlijk een militaire post. Ze kijken ons argwanend aan en geven ons ieder een fiche wat we moeten invullen. Dus, doen dat maar.

Door dit gebied rijden is niet zo aantrekkelijk, vrij kaal, hier en daar een Acaciasboom. Paar keer overnacht zo in de vrijheid waar je niets hoort, niets ziet als enkel een prachtige sterrenhemel.

Daarna naar Guelmine gereden om wat inkopen te doen bij de Marjan supermarkt. Vandaar doorgereden naar Plage Blanche, witte strand, waarvan dit gebied steeds meer gebruikt wordt voor de verbouw van cactussen. Als we ‘savonds een plekje zoeken om in de natuur te overnachten worden we weggestuurd door een militair. We overnachten ergens tussen de cactussen om de volgende dag naar een camping te rijden die in een oase is gelegen in Tighmrt. Deze camping wordt uitgebaat door Hassan en Samira. Op deze camping ontmoetten we wat andere avonturiers en hebben ‘s avonds gezamenlijk een couscous gegeten. Dit bleek uiteindelijk niet zo’n groot succes. De couscous in Europa is van heel andere makkelijk als hier. Hier heb je er sausjes bij van geitemelk dat weer dikgemaakt met een kaasje dat lijkt op het smeerkaasje “ la vache qui rit “ . Nou, de vache heeft gelachen maar wij niet zo hoor. Kleine keelontsteking en een grote schijterij was het gevolg. Maar ook dat is inmiddels weer voorbij en opgelost.

Daarna zijn we verder gereden naar de camping Takat in he5 plaatsje Takad onder Agadir. We doen wat inkopen op de soukh van Sidi Bibi waar je prachtig fruit en heel mooie groenten kunt kopen. Ok kun je er gerookte schaap en geitekoppen kopen, schaap en geite magen die gevuld zijn met de ingewanden van diezelfde dieren, alles nog in rouwe toestand dus zelf koken. Wel een voordeel , de stront is er uitgehaald.

De nachten zijn fris en overdag temp van net boven de 20.

Dan verder richting Agadir tot aan Thagazout waar we weer op de , prachtige, camping Atlantica zijn aangekomen. Aan de kust.  Hier vinden we John en Wilma terug, Campermaatjes  al verschillende jaren. Zij komen uit Veldhoven. Staan inmiddels weer een paar dagen hier. Heb hun een beetje kunnen helpen met dokter te vinden, apotheek voor de medicatie. Hoop dat het allemaal meeval met John en dat ze niet met spoed terug moeten naar het koude Nederland.

voila, dat was het voor vandaag, leesplezier hier mee en tot de volgende keer.

André